steren een reisdag en na een late thuiskomst geen tijd meer genomen om een afsluitende blog te schrijven, vandaar dat er nu nog een eindblog komt. Gisteren tijdens het ontbijt werden we bijgepraat over de bediening/missie van de oprichter van Father’s House en van daaruit is het Mother and Baby Centre ontstaan welk door de CGK kerken ondersteund wordt. Ik denk dat een korte versie wel met jullie lezers gedeeld mag worden.
Een pas getrouwd universitair geschoold echtpaar komt tot geloof en ergens komt er bij hem het besef dat hij als christelijke gyneacoloog misschien lezingen moet gaan houden tegen abortus in andere ziekenhuizen. Op een avond na zo’n lezing mist hij de trein om thuis te komen en komt in de gangen onder de stad terecht om een slaapplaats te vinden. Daar komt hij kinderen tegen, maar komt hem ook Jakobus 1: 27 voorbij waar staat; De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en de Vader is dit: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking,… Samen met zijn vrouw is hij begonnen met eten geven aan deze kinderen die onder de stad wonen. Het zijn wezen, of mishandelde kinderen. Eerst eens twee, maar al snel werden dat er meer zodat ze Father’s House hebben opgericht. Dit is hun roeping om op deze manier dienstbaar te zijn in Gods koninkrijk. Verschrikkelijke beelden komen voorbij van verkleumde vieze kinderen. Ook die van Diana Prykhodko, een mishandeld meisje van 9 jaar die opgenomen wordt in Father’s House. Van haar levensverhaal is een film in de maak (“Scars of an Orphan”).
Na het ontbijt zijn we op het vliegveld afgezet en hebben we heel veel om over na te denken. Iemand van 52 jaar die al 22 jaar deze enorme taak doet met heel zijn gezin, wat een verantwoordelijkheid, maar we hebben ook gezien dat er een enorm Godsvertrouwen is. In het hele dagprogramma van alle teamleden en kinderen (55) worden problemen, opvoedkundige en educatieve taken aan God voorgelegd. Kinderen hebben al zo’n rugzak van verstoten en afgdankt zijn, maar hier wordt hen opnieuw vertrouwen geleerd tussen mensen, maar ook God leren ze kennen door dit team!
Conclusie miniconferentie Kiev: Een prachtige ervaring, maar ook zijn we in het omgaan met God onszelf wel eens tegengekomen. Hoe doe ik dat? Hoe lees ik de Bijbel? Hoe pas ik het toe in het dagelijks leven? Prachtige vragen om te beantwoorden in het welvarende Nederland, maar in Kiev met deze achtergrond verhalen worden de vragen wat anders beantwoord misschien?
We hadden een klein groepje van 5 predikantsvrouwen. Een prachtig gezelschap met ieder zijn eigen gaven en inbreng. Daar heeft een ieder ook dankbaar gebruik van gemaakt! Zo hadden we iemand die de dagopeningen deed, een cameraman (vrouw in dit geval), een ware penningmeester die tot op de cent nauwkeurig uitrekent wat we haar nog schuldig zijn, een baken in zee als gids en een blogschrijfster. Top combinatie!!
Ik hoop dat jullie mee hebben kunnen genieten van onze reis. Waar ik nog meer op hoop is dat dit een sein afgeeft van ‘dat wil ik ook meemaken’. Dan hoeft dat uiteraard geen Oekraïne te zijn, maar kijk eens bij de andere reizen.
Ik zou zeggen: Go,… with the flow,…
Groet van ons allen!